- strubinti
- strùbinti, -ina, -ino tr. NdŽ, KŽ; M, G112, Rtr
1. žr. striubinti: Šaknys yra gyvyba medžio, todėl reik jas taupyti ir testrubinti tiktai nereikalingosias S.Dauk.
2. Kal bukinti: Strubinta kelnė (makštis) P.
strùbintai adv.: Lapai pražengę, bi strubintai širdėti P.\ strubinti; nustrubinti; pastrubinti
Dictionary of the Lithuanian Language.